JANE WEAVER

απαντά στο ερωτηματολόγιο του MUSIC WORKS

photo: Rebecca Lupton

1.ΠΡΟΣΟΝΤΑ;
Από το Γυμνάσιο πήρα GCSE’s και A Levels. Μετά σπούδασα Καλές Τέχνες σε κολέγιο, αλλά ενώ ετοίμαζα την αίτηση μου για το πανεπιστήμιο, ήρθε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο με την μπάντα μου όταν ήμουν 19 χρονών και κάπου εκεί σταμάτησαν οι τυπικές σπουδές . Δεν έχω όμως ούτε μουσικά προσόντα!

2. ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΟΥ;
Yποθέτω, το να ταξιδεύω και να εργάζομαι σε διαφορετικά στούντιο με σημαντικούς μουσικούς και φίλους. Το γεγονός ότι κυκλοφορώ άλμπουμ είναι ένα πράγμα για το οποίο είμαι πολύ ευγνώμων, όπως και να παίζω σε διαφορετικά μέρη ανά τον κόσμο. Εχω εμφανισθεί στην Αθήνα στο Bios πριν από πολλά χρόνια και ο σύζυγός μου έπαιξε DJ σετ εκεί αρκετές φορές…είναι πάντα ένα ωραίο μέρος με καλό κόσμο! Αισθάνομαι προνομιούχος που έχω δει μερικές εκπληκτικές συναυλίες και καλλιτέχνες στην εποχή μου, και αρκετές από αυτές δεν θα είχαν συμβεί, εάν δεν ήμουν μία ενεργή μουσικός που παίζει σε φεστιβάλ και βρίσκομαι σε μία παρέα φίλων σε όλο τον κόσμο εξ αιτίας της μουσικής! Είδα τον Jean Claude Vannier στο Barbican και στο Hollywood Bowl σε ενα σετ που συνδύαζε το προσωπικό του υλικό και αυτό του Gainsbourg – αυτή ήταν μιά δυνατή εμπειρία, σίγουρα σημαντική. Θα είμαι επίσης παντοτινά ευτυχής που είδα την Kate Bush σε συναυλία στο Λονδίνο, ήταν καταπληκτική. Εκλαψα πολύ, αλλά ήταν μία εμεπιρία δεν θα ξεχάσω ποτέ, τέτοια χαρά!

3.ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ;
Θα είμαι πάντα μία συνθέτρια, αυτό είναι κάτι που δεν θα σταματήσω να κάνω, αλλά ίσως να ασχοληθώ περισσότερο με την τέχνη και την ζωγραφική, καθώς (αυτή η ενασχόληση) σταμάτησε επειδή η μουσική έγινε πιό χρονοβόρα. Βρίσκω δύσκολο να κάνω και τα δύο μαζί με την ίδια προσοχή, επομένως ίσως πρέπει να κόψω τον χρόνο στα δύο! Θα ήθελα επίσης να στήσω το δικό μου στούντιο ηχογράφησης / χώρο τέχνης. Είναι κάτι που ονειρεύομαι να αποκτήσω μαζί με μία φάρμα και μερικά ζώα για να φροντίζω!

4. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΥΧΟΣΟΥΝ ΝΑ ΕΙΧΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙ;
Μου αρέσει η ποπ μουσική επομένως κάτι σαν…I feel Love- Donna Summer/Giorgio Moroder, No Scrubs-TLC

5. DESERT ISLAND DISCS (ΔΙΣΚΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΡΗΜΙΚΟ ΝΗΣΙ);
Νομίζω κάτι αρκετά ανάλαφρο και χαλαρό… Lizard in a Womans Skin, La Lucertola- Morricone, Cloudbusting-Kate Bush, Get Thy Bearings- Donovan, The Partisan- Leonard Cohen, La Ritournelle -Sebastien Tellier…κάτι τέτοιο.

6. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ / ΓΚΡΟΥΠ;
Υποθέτω David Axelrod, Hawkwind, Kate Bush, Pink Floyd, Morricone.

7. ΤΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΟΥΣ ΤΩΡΑ;
Πολύ Λιβανέζικη και Αιγυπτιακή μουσική, υπάρχουν τόσες πολλές εξαιρετικές γυναικείες φωνές στον αραβικό κόσμο. Δεν καταλαβαίνω την γλώσσα και δεν μπορώ να τραγουδήσω με αυτόν τον τρόπο, αλλά μου αρέσει η διακύμανση της φωνής. Είναι περισσότερο η ορχηστρική και η παραδοσιακή μουσική που μου αρέσει, τα μυστηριώδη ανατολίτικα έγχορδα πάντα έχουν μία αέρινη ομορφιά.

8. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΣ;
Cosey Fanny Tutti – Art Sex Music. Είναι τόσο καλό που το διάβασα σε τρεις ημέρες. Το προτείνω, είναι αρκετά προκλητικό σε σημεία αλλά όχι δυσάρεστο (ενοχλητικό) να το διαβάσεις, γιατί η συγγραφέας είναι πολύ “ακριβής” μέσα στο θέμα.

9. ΧΟΜΠΥ;
Μου αρέσει να τρέχω στο πάρκο, μου αρέσει να κοιτάζω τα δέντρα…να αναπνέω τον αέρα..είναι τέλειο για τον νου. Επίσης μου αρέσει να κυτάζω βιβλία γύρω από τον Σκανδιναβικό σχέδιασμό επίπλων και τα μοντέρνα σπίτια. Νομίζω ότι οι πρόγονοι μου ήταν Σκανδιναβικής προέλευσης επειδη έχω μιά έλξη σε αυτή την περιοχή του κόσμου!

10. ΒΙΝΥΛΙΟ, ΚΑΣΕΤΑ, CD, MP3 ή WEB STREAMING;
Νομίζω το βινύλιο είναι το καλύτερο, αλλά πόσο υπέροχο είναι ότι έχουμε τόσα πολλά φορμάτ για να ακούει ο κόσμος μουσική. Ακόμα πιστεύω ότι το web streaming είναι μία απάτη για τους καλλιτέχνες και για το κόσμο η δουλειά των οποίων είναι να πουλούν το φυσικό προιόν. Πάντως δεν είμαι εναντίον του, ακούω μουσική με κάθε δυνατό τρόπο…επομένως αυτό θα πρέπει να είναι κάτι καλό;

11. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ;
Νομίζω είναι σημαντικό ότι μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε όλη αυτή την πληροφορία που φτάνει παντού στον κόσμο. Είναι μιά κοινότητα που στην επιφάνεια της φαίνεται δημιουργική. Παρ’ όλα αυτά κάτι μέσα μου αργοπεθαίνει όταν ο κόσμος μιλάει για “στατιστικά/ ποσοστό κλικ και ημερομηνία επίδρασης” . Ξέρω είναι ουσιώδης πληροφορία για το μάρκετινγκ και την αγορά, αλλά όταν κάποιος με ρωτάει να κάνω tweet για αυτόν σε συγκεκριμένη ώρα – για “το ποσοστό κλικ” – απλά γελάω.

12. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ ;
Εχω ένα απόφθεγμα το οποίο ισχύει στην περίπτωση που δυσκολεύομαι δημιουργικά. Ενθαρρύνω τον εαυτό μου να αυτοσυγκεντρωθεί απόλυτα σε αυτό που έχω στο μυαλό μου. Υπάρχουν πολλoί περισπασμοί, έτσι λέω ”μην δίνεις σημασία στο κόσμο έξω”, αλλά βέβαια δεν εννοώ να μην ασχολούμαι (καθόλου) με τον κόσμο, απλά να επικεντρωθώ για λίγο!

Jane Weaver

Modern Kosmology

Fire Records – FIRELP484

“Epic kraut-pop opera teeming with motorik rhythms and analogue synths.” NPR
“A mind-expanding delight, devoid of retro posturing.” Guardian
“Sparkling strangeness from one-woman genre-buster..superb.” Uncut
“Intoxicating space-rock.” MOJO

Jane Weaver is Metamorphosing… Very alone in a home-spun cocoon with a metronomic heartbeat and the phasing voice of her former and future selves. This is the real sound of solitude but far from silence. One voice, a vulnerable pulse, channeling a lifetime of human experience via melodic codes, naked with multicoloured wings and expanding drum-drones. The comfortably claustrophobic opening track of Jane Weaver’s sixth studio album reveals a genuine experimental-pop artist in absolute control of her own intimate vessel, a songwriter and composer whose craft communicates and illustrates, vibrant within her first articulate strokes. In its sweetness, this is an ability that transcends style, politics and egotism and one that only comes with life-experience and the ability to learn, grow and fantasise in private and public alike. For those that have followed her detailed career, Jane Weaver is progressive rock in its purest molecular form. Fossilised in ferric, the crystal in the concrete. Magnetic, melodic, folkloric, unapologetic and rhythmic in her discipline.

photo: Rebecca Lupton

Modern Kosmology is the result of a scientist of popular song gone rogue. Here we find a model student of second-hand Kraut-rock, female punk, hard-subbed new-wave, synthesiser skip-finds and unpronounceable worldly feminine pop who’s finally reached her eureka moment. From science to séance, Modern Kosmology sees Jane Weaver’s melodic-protagonist channeling new depths of creative cosmic energy within. After the huge critical acclaim of 2012’s Fallen By Watchbird, followed by 2015’s exploratory “Silver Globe” LP winning her unanimous “record of the year accolades” and hefty measures of radio play-listing Jane Weaver’s conceptual trajectory has sent her neo-kosmische penchants to the point of no-return. Flown too far from the nest into a wider vista where brave melodic feminine songwriting meets robust synthesis, brutalist composition and Letterist informed song-structure… this album, for many, might be the post-grad psychedelic pop album they never thought would happen. Like dreams, Jane Weaver’s songs come to her “like fully-formed pictures” she explains, but only now, with a discography that spans 3 decades, has she taken concentrated and uninterrupted recording time to focus on a genuine studio album from start-to-finish. Recorded using genuine all-analogue vintage machinery, Weaver balances the obscure against the unpredictable matching every beat with every considered syllable in a 40 minute opus comprising her best lyrical songwriting to date. Songs like H>A>K and The Architect match aero-lite melodicism with pounding rhythm tracks evoking vivid images of early Modernist art, Archigram blue-prints with a rigid back-bone of Eames worthy construction. In tracks like Slow Motion and The Lightning Back, Weaver combines subtle patch-bay arpeggios combining the stylings of Wendy Carlos and (previous collaborator) Suzanne Ciani with yearning lyricism and the type of agile melodics seldom found in synthesised pop music. Other organic tracks on the LP combine awkward twangs and dystopian dirge to expose Weaver’s knowledgeable grasp on early European prog with the angular Faustian / Can pang of Loops In The Secret Society and the commune rock evocation of Ravenspoint, a seasoned reduction of Amon Duul, Ash Ra and Acanthus. The album’s title track however will tick multiple boxes for fans of all the aforementioned micro-genres with one of Weaver’s most intimate performances to date combining crystalline vocals with swells of electric organ, crooked rhythms, spiked psych guitar and spectral radiophonic effects challenging the best in obscure Swedish acid-rock and Elephants Memory’s soundtrack psych… possibly a compliment at it’s most monarchial. Self taught, self penned, self played, self produced, and all-autonomous Jane Weaver’s Modern Kosmology, however, is by no means a reclusive mission. Heavily influenced by a cast of lesser-known spiritual muse (such as automatic abstract painter Hilma Af Klint and her fabled pre-surrealist secret society) Jane also enlists the physical skills of CAN’s Malcolm Mooney amongst a skeleton crew of Mancunian drum-lords and well versed psychedelic axe-men to punctuate Jane’s synth-loaded sonic architecture. Jane Weaver’s unwaning yearning for psychoactive pop energy has just reached a new level of magnetism. As snowclones go, Modern Kosmology is the new Silver. Another Spectrum to add to the tension.