MW Ερωτηματολόγιο: JANET BEVERIDGE BEAN

JANET BEVERIDGE BEAN
(Eleventh Dream Day, Freakwater)

απαντά στο ερωτηματολόγιο του MUSIC WORKS

1. ΠΡΟΣΟΝΤΑ;
Είμαι αυτοδίδακτη σε όλα τα όργανα εκτός από το κλαρινέτο και το πιάνο, που τα σπούδασα ως παιδί. Ωστόσο, δεν θεωρώ πραγματικά ότι έλαβα μια τυπική εκπαίδευση ή, τουλάχιστον, μία εκπαίδευση στην οποία μπορώ να επανέρχομαι σήμερα. Δεν υπάρχει επίσημη εκπαίδευση για το πώς να συμμετέχεις σε μπάντες για 40 ολόκληρα χρόνια. Υπάρχουν μόνο μαθήματα που παίρνεις κατά τη διάρκεια της δουλειάς, για το πώς να είσαι λογικός και για το πώς θα συνεισφέρεις καλύτερα ως μέλος μιας μπάντας.

2. ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΟΥ;
Το Eleventh Dream Day μόλις έπαιξε σε σόου για την 40η επέτειό του, σε έναν αγαπημένο χώρο στο Σικάγο, που ως χώρος, γιόρταζε επίσης την 40η επέτειό του. Είναι ο χώρος όπου, στη δεκαετία του ’90, άνοιξαν τη συναυλία για εμάς άλλοτε οι Nirvana, άλλοτε οι Smashing Pumpkins  και όπου ανοίξαμε κι εμείς τη συναυλία για πολλά από τα συγκροτήματα που αγαπάμε: Mission of Burma, the Fall, τους αγαπημένους μας φίλους Yo La Tengo. Εν πάση περιπτώσει, η συναυλία μας για την 40η επέτειο ήταν μια καταπληκτική βραδιά. Ο γιος μου, με τον Rick Rizzo, άνοιξε τη βραδιά με το συγκρότημα του Horizon of Darkness. Ο ντράμερ του είναι ο Spencer Tweedy, γιος του Jeff Tweedy. Το δεύτερο συγκρότημα ήταν οι Lifeguard, που είναι 18χρονοι και ένα από τα μέλη τους είναι ο γιος κάποιου άλλου συνάδελφου που ανήκει βαθιά στη μουσική σκηνή του Σικάγο. Ήταν, λοιπόν, αυτός ο γλυκός συνδυασμός μιας νέας γενιάς μουσικών, μερικών από αυτούς εντεταγμένων στην οικογενειακή επιχείρηση – όπως θα λέγαμε – και παλιών μουσικών. Ο κύκλος της ζωής! Επιπλέον, το πλήθος μας έδειχνε βαθιά αγάπη και ενθουσιασμό για όλα αυτά. Ήταν, απλώς, η καλύτερη νύχτα.

3. ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ;
Μουσικά μιλώντας είναι απλό. Φιλοδοξία μου είναι να συνεχίσω να έχω την ευκαιρία να δημιουργώ μουσική που να με ικανοποιεί μαζί με ενδιαφέροντες και απολαυστικούς μουσικούς. Μου αρέσει να εξερευνώ νέους τρόπους για να συμμετέχω μουσικά με άλλους

4. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΥΧΟΣΟΥΝ ΝΑ ΕΙΧΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙ;
Αυτό είναι ένα σύνθετο ερώτημα. Αν διάλεγα ένα τραγούδι που αγαπήθηκε ευρέως, αυτό θα σήμαινε ότι θα ήμουν διάσημη και, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ήθελα αυτού του είδους την πίεση. Υποθέτω ότι, αν δεν με έκανε τεράστιο αστέρι, θα διάλεγα το Lonesome Death of Hattie Carol ή ίσως το Cyprus Avenue ή οποιαδήποτε σύνθεση από τις Gymnopedies του Satie.

5. DESERT ISLAND DISCS (ΔΙΣΚΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΡΗΜΙΚΟ ΝΗΣΙ);
Το Astral Weeks αποτελεί ένα θεμελιώδες άλμπουμ για μένα. Έτσι, λοιπόν, αυτό θα το έπαιρνα σίγουρα μαζί, καθώς είναι κατάλληλο για κάποιον που αισθάνεται το βάρος του να βρίσκεσαι σε ένα έρημο νησί. Το On The Beach του Neil, επίσης, για την αίσθηση του αγώνα, γιατί πιστεύω ότι θα υπάρχει πολύς απ’ αυτόν (αγώνας). Αλλά, αν χρειαζόταν να ολοκληρώσω τη δουλειά: να μαζέψω ξερά κλαδιά για το καταφύγιο ή καρύδες για την επιβίωση, θα έπαιρνα μαζί το The Modern Lovers. Τέλος, για να νιώσω τη χαρά της απλής ζωής, θα διάλεγα το Dusty in Memphis και θα τραγουδούσα μαζί της με όλη μου τη δύναμη.

6. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ / ΓΚΡΟΥΠ;
Αυτή την εποχή αγαπημένος μου εικαστικός είναι μάλλον ο Anselm Kiefer. Από τους μουσικούς καλλιτέχνες θα επέλεγα τους: Van Morrison, αν εξαιρέσει κανείς την πρόσφατη πολύ κακή στροφή του στην πολιτική που αντιτίθεται στη μουσική του, ο Neil Young και η P.J. Harvey, για την οποία θα υποστηρίξω ότι είναι η καλύτερη ροκ τραγουδίστρια όλων των εποχών. Λατρεύω επίσης τις συνθέσεις των Burt Bacharach και Hal David. Έχουν γράψει τα τραγούδια που τραγουδούσα από μικρό παιδί.

7. ΤΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΟΥΣ ΤΩΡΑ;
Αυτή τη στιγμή είμαι επιβάτης σε ένα αυτοκίνητο και επιστρέφω από οικογενειακές διακοπές εκτός πολιτείας. Ακούμε το Meddle των Pink Floyd. Το τραγούδι που παίζει αυτή τη στιγμή είναι το Fearless.

8. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΣ;
Το βιβλίο που τελείωσα πρόσφατα ήταν το «My Mother Laughs» της Chantal Ackerman. Είναι ένα εκπληκτικό αυτοβιογραφικό έργο που ανασύρει αναμνήσεις μέσα στον χρόνο και τον χώρο, με έναν ρεαλισμό που ήταν μαγικά ιλιγγιώδης. Αυτή την εποχή, διαβάζω ένα άλλο βιβλίο που είναι παρόμοιο, αν και μυθιστόρημα. Είναι το «Moon Tiger» της Penelope Lively. Δεν αλλάζει μόνο χρόνους και τόπους, αλλά και χαρακτήρες που βιώνουν τον προβληματισμό των πρωταγωνιστών από τη δική τους οπτική γωνία. Είναι ένα σύγχρονο έργο που είναι απόλυτα συναρπαστικό και ρομαντικό.

9. ΧΟΜΠΥ;
Είμαι απαίσια στο να συμβαδίζω με τα πράγματα. Δυσκολεύομαι να μάθω ένα νέο πράγμα, αλλά, παράλληλα βαριέμαι και σχετικά πολύ γρήγορα. Έχω κολλήσει, λοιπόν, με αργαλειούς, καταδυτικό εξοπλισμό και κάθε τύπο εξοπλισμού γυμναστικής που δημιουργήθηκε. Η λίστα συνεχίζεται. Αυτό που μου έχει κολλήσει είναι το κολύμπι, η μελέτη ισπανικών, η συγγραφή πεζογραφίας και η συνεχής αναζήτηση για την εκμάθηση νέων πραγμάτων, είτε είναι ιστορικά, επιστημονικά, καλλιτεχνικά,φιλοσοφικά ή παράλογα. Ω, και μου αρέσει υπερβολικά να παρακολουθώ, από τον καναπέ, μια ολόκληρη σεζόν καλής τηλεοπτικής παραγωγής, μέχρι να ανατείλει ο ήλιος.

10. BΙΝΥΛΙΟ, ΚΑΣΕΤΑ, CD, MP3 ή WEB STREAMING;
Θα χρησιμοποιούσα ό,τι είχα στη διάθεσή μου εκείνη τη στιγμή. Φυσικά, αγαπώ τα L.P.s, κυρίως για συναισθηματικούς λόγους, παρά οτιδήποτε άλλο. Ο σύζυγός μου είναι μουσικόφιλος και, όταν αρχίσαμε να βλεπόμαστε, ανακάλυψε ότι ο μόνος τρόπος μου να παίζω μουσική στο σπίτι ήταν σε ένα αρχαίο μονοφωνικό hi-fi. Ήταν εντελώς μπερδεμένος γιατί χρησιμοποιούσα, αυτό που θεωρούσε ως ελλειμματική συσκευή ακρόασης. Μέχρι το τέλος της βραδιάς, ωστόσο συμφώνησε ότι το 3ο των Led Zeppelin ακουγόταν καλύτερα σε αυτό το μονοφωνικό hi-fi  απ’ ό,τι το είχε ακούσει ποτέ αλλού. Πρέπει να ομολογήσω ότι βρίσκω την ευκολία χρήσης και το εύρος του καταλόγου streaming αρκετά φοβερά.

11. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ;
Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι για να μεταφέρετε τη μουσική σας στον κόσμο, αλλά το να ακούσουν τα αυτιά του κόσμου είναι μια άλλη ιστορία. Βασικά, ήρθα σε μια εποχή που η Εταιρεία έκανε όλη τη δουλειά, εκτός από το να παίζει στα σόου. Είναι διαφορετικά τώρα. Ίσως προς το καλύτερο. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι προτιμώ η Εταιρεία να κάνει τα πάντα, εκτός από το κομμάτι της ερμηνείας, γιατί βρίσκω την αυτοπροβολή μάλλον απογοητευτική. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τροφοδοτώ μια συνεχή ροή διαφημιστικού περιεχομένου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

12. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ;
Otium cum dignitate, που σημαίνει «ελεύθερος χρόνος με αξιοπρέπεια». Πριν από χρόνια, μερικοί φίλοι και εγώ δημιουργήσαμε μια λέσχη με το όνομα Daughters of Dorcus, επειδή όλοι είχαμε προγόνους που ονομάζονταν Dorcus και βρήκαμε ότι ήταν ένα διασκεδαστικό μικρό όνομα. Γνωριστήκαμε σε αυτό το κλασικό στιλ της δεκαετίας του 1970, αυτό που τώρα δικαίως θα ήταν μια αλυσίδα εστιατορίου με πολιτικά εσφαλμένο θέμα που ονομάζεται Trader Vics. Οι σερβιτόροι φορούσαν όλοι άσπρες βερμούδες και κολλαριστά, λευκά, κοντομάνικα πουκάμισα με επωμίδες. Αυτό που μπορώ να περιγράψω μόνο για αυτό το μέρος είναι ότι διέθετε μια εξωτική ατμόσφαιρα αποικιοκρατικού tiki bar. Πήγαμε για το εμβληματικό κοκτέιλ, που δημιούργησαν το 1944 και ονομάστηκε Mai Tai. Μαζευόμασταν κάθε μήνα σε ένα στρογγυλό τραπέζι στο Trader Vics, σηκώναμε ψηλά τα Mai Tai ποτά μας και φωνάζαμε δυνατά το μότο μας, Otium Cum Dignitate. Η λέσχη έκλεισε εδώ και πολύ καιρό, αλλά νομίζω ότι το σύνθημα παραμένει ακόμα καλό για να το ζει κανείς!

---

LLOYD / BEAN

Black Cat, Dark Horse

Since we’ve known him, Robert Lloyd has made quite clear his enormous affection for the songs and sounds of Freakwater, the duo of Janet Beveridge-Bean and Catherine Irwin who’ve been wrongly denied their place as rightful and willful progenitors of alt-country’s ‘movement’, which (frankly) is to their credit. Their genius in offering absolute authentic to the sound old-time Appalachian folk music with a modern façade that in no way negates tradition (one of their albums is titled Feels Like The Third Time) is unparalleled within the genre, and Freakwater remain under-appreciated. After the start of Covid, Robert dared approach Janet with the idea of recording together. Over the course of the long pandemic, songs were bandied about for months, and when recording was finally practical, a band was assembled with dates set up for a recording session in Valencia, Spain. Robert and Janet were joined by Robert’s long-time ally, Pete Byrchmore, the musical foil for Robert’s solo album on Virgin and a former Nightingale, Mark Bedford, the bassist for Madness and Terry Edwards’ Near Jazz Experience, and Pablo Roda, Spanish mystery drummer, couldn’t have worked out more perfectly.
Tracks were selected without regard for collective presentation, just the goal of walking out of the studio with an album of perfect gems. Forget Lee & Nancy or George & Tammy, Rob and Janet have an immediate chemistry that only sounds long-lived – and too uniquely them to merit any comparison.

The title track, Black Cat, Dark Horse is the sole Lloyd / Bean / Byrchmore composition and one of the record’s highlights. Jim Elkington, collaborator with Jeff Tweedy and Richard Thompson, contributes Heavy Reckonings and a song written with Janet, The True Lovers’ Knot And The Lie, while Robert adds reworkings from past releases – Sweet Georgia Black and Black Country (with Pete) – not to mention the unreleased Eggs And Bacon. Janet brought One Shot and the unheard Freakwater song Arc Of A Smile. Covers of tunes from Dion and The Monkees and a magnificent Jon Langford song, “Tears Like Stars” round out the album. We daresay the album is among the finest you’ll hear in 2023. That it doesn’t fit perfectly into any preconceived genre is a testament to its quality. “Songcraft” is a word used infrequently today, yet Black Cat, Dark Horse will show that good songs endure. We’re proud that Robert and Janet will find some new admirers through this album’s release. The Michael Cumming / Stewart Lee film King Rocker made a case for Robert Lloyd-as-losthero; this album furthers that idea and shows a compelling side of Janet’s talent and abilities which will be a surprise to her fans and serve as an entry point to exploring her many other compelling projects.

press release